Papa eigen huis?

Het zal door de warmte komen, maar de kindjes kunnen niet slapen. Dat gebeurt op zich wel vaker; meestal moet ik dan een paar keer naar boven voor Jasmijn en misschien een keer naar Thijmen omdat zijn speentje kwijt is.

Vandaag is het precies andersom.
Net voor de tigste keer boven. Thijmen vraagt of ik even in bed kom. Hij wil papa zien. Samen gaan we liggen en hij kijkt naar de fotootjes in m'n medaillon.

T: Schattig. Mijn papa.
M: Ja, jouw papa. Hij was lief.
T: Ook jouw papa?
M: Nee, mijn papa is jouw opa Gerard.
T: O. Ook Jasmijn papa?
M: Ja, Patrick was jouw papa en Jasmijn's papa.
T: Ja. Papa Lynn eigen huis, papa Hans eigen huis, Oscar eigen huis, Mark eigen huis. Papa eigen huis?

Dat is zijn realiteit. Er zijn een heleboel mensen in zijn leven die aan het einde van de dag allemaal weer naar hun eigen huis gaan. Die niet meer bij ons in huis zijn als hij de volgende ochtend wakker wordt.
Heb maar weer verteld dat Thijmen's papa dood is, een sterretje.En dat dat sterretje nu papa's huis is. Thijmen vulde aan dat papa ziek was, dus hij kent het riedeltje wel. Maar hij snapt het niet. Dan wil hij weten of ik ziek ben. Of Jasmijn. Ik antwoord nee en hij is gerustgesteld. Hij pakt mijn gezicht met twee handjes en vraagt om een kus. Die krijgt hij. En een knuffel. Ik loop naar beneden en het is stil boven. Thijmen is gaan slapen.

Genieten... met een randje

Het Hemelvaart-weekend zijn we een paar dagen wezen kamperen met Loes & Ing en haar familie. In Nederland. Gelukkig zat het weer niet tegen en waren we voor de hoosbuien van afgelopen zondag weer thuis ;-)

Het was heerlijk, maar het voelt alsof ik bij elk mooi moment een steek in mijn hart krijg. Want juist op goede momenten, is het missen zo enorm groot.

Lekker relaxen.
Maar geen Patrick om even een blik van verstandhouding mee te wisselen.

De tent opzetten.
Maar geen Patrick om uit te leggen waarom een andere volgorde vanuit natuurkundig perspectief toch echt beter is (wat best zo zou kunnen zijn, maar tenten opzetten was nou niet echt zijn sterkste punt, dus ik had waarschijnlijk toch niet geluisterd :-P)

Trots naar Jasmijn kijken, omdat ze op een fiets zonder zijwieltjes stapt en wegzwalkt eh... fietst.
Geen Patrick om samen om te lachten, te helpen, aan te moedigen en heel trots op onze grote meid te zijn.

Trots naar Thijmen kijken, omdat hij zo'n goed balgevoel heeft.
Maar geen Patrick om grapjes mee te maken dat hij het balgevoel in ieder geval niet van zijn vader heeft.


Gewoon. Geen Patrick. Balen.