Het gaat niet zo lekker...

Afgelopen vrijdag hebben we bloed laten prikken. Gelukkig is het nu goed genoeg om de aanvraag voor de pijnbestrijdingsbehandeling te kunnen doen. Daar is nu het wachten op. In overleg met de specialist is besloten dat Patrick pas weer met de medicijnen mag beginnen als de datum bekend is. En daar zit een probleem.

Patrick's lever groeit knetterhard nu hij geen remmers slikt. En ook de vermoeidheid heeft zich wel aangediend. Niet zo gek natuurlijk als je bedenkt dat in de afgelopen week de lever echt enorm gegroeid is. Van een magere buik zonder vet is het in 1 week veranderd in een buik vergelijkbaar met een zwangerschap van 5,5 tot 6 maanden geworden. Er zit echt een bolletje op. Bizar en doodeng hoe snel het groeit. Er moet echt heel snel iets gaan gebeuren, want in dit tempo is er geen houden aan.

Helaas nog steeds geen telefoontje uit Utrecht met de datum. Fingers crossed dat het verlossende woord morgen komt. Hoe eerder, hoe beter.

Maar we maken ons best zorgen...

Verliefd vs houden van

J: Papa, ben jij verliefd op mij?
P: Nee, ik ben verliefd op je mama. Daarom ben ik met haar getrouwd.
J: Maar waarop ben je dan niet verliefd op mij?
P: Dat kan toch niet, je bent mijn dochter. Van jou hou ik heel veel, maar ik ben niet verliefd op je.
Jasmijn barst inmiddels in huilen uit.
J: Maar je kan toch wel op twee verliefd zijn. Ik en ook op twee verliefd...
P: O ja, of wie dan?
J: Op Tim (buurjongetje) en op Flip de Beer. Dus het kan wel.
P: Ik ben liever op één verliefd. Daarom ben ik met mama getrouwd en toen kregen we kindjes: jullie. En jullie zijn heel bijzonder en we houden heeeel veel van jullie...

Maar dat is niet wat Jasmijn wil horen, dus de waterlanders blijven komen. We proberen het nog wel eens uit te leggen... :-)