Tja. Hoe gaat het?

We zijn inmiddels weer een paar dagen, een tweede tijdelijke verhuizing (naar Castricum), uitstel van de chemoronde 3 verder en een achtergevel armer. Dus om nou te zeggen dat het iets minder hectisch/onrustig gaat... Toch gaat het zoals het gaat; oké-momenten afgewisseld met niet-oké-momenten. En Jasmijn lijkt in het huis van oma Margriet wel iets meer tot rust te komen. Ze heeft het er in ieder geval iets minder over dat ze zo verdrietig is omdat haar papa ziek is.

Eerst maar even over de gevel. De plaatjes spreken voor zich denk ik ;-). Het is work in progress, maar er worden wel flinke meters gemaakt!

En dan maar even over het uitstel van de chemo.
Het is maar met een paar daagjes. En dan eigenlijk alleen ten opzichte van de vervroeging naar aanleiding van de mri-uitslag. Maar het is druk geweest, met de mega-behang-afkrabsessie, de ziekenhuisbezoeken en de overgang van de Middenweg naar Castricum. En dat heeft zo zijn weerslag op Patrick. Hij verdraag momenteel eten niet tot nauwelijks. En gaat het even wel goed, dan spuugt hij het er een uur later toch weer uit. We hebben dus besloten dat hij eerst even tot rust moet komen voordat hij weer met een nieuwe kuur begint. Om nou weer 5 dagen chemo op een lege maag te doen, dat is eigenlijk geen optie. Het is niet zo dat hij met zijn 61 kg nog veel reserves heeft. Maar een paar daagjes uitstel dus. Vooralsnog geen afstel.