Wat een dag...

Zoals gezegd had Patrick dus best veel pijn. Maar toch zijn we met zijn viertjes nog even naar de 'oude' buurt geweest. We wilden wat buren een handje geven (niemand was thuis) en daarna nog even door het oude, lege huis lopen. Een afscheidsmomentje voor ons allemaal, maar ook voor Jasmijn. Maar zover zijn we niet gekomen. Eerst gingen we nog even naar Marion zodat Jasmijn en Rosalie nog even konden spelen. Patrick had al best veel moeite om de trap op te gaan. En het werd al snel duidelijk dat hij iedere minuut meer pijn had. Om 15.00 uur uiteindlijk maar even met zijn arts in Utrecht gebeld, en die adviseerde om naar de eerste hulp te gaan. Dus zo belandden we deze zondag op de eerste hulp van de VU. Patrick had heel veel uitstralingspijn naar zijn linker been. Gedacht wordt aan een beknelde zenuw door tumorgroei, maar vervolonderzoek moet dat uitwijzen. 6 uur en een bezoek aan de apotheek later waren we weer thuis (Marion, heel erg bedankt voor het oppassen!!). Met een nieuwe zak met pijnstillers en een slaappil voor vannacht. Duimen voor een goede nacht...